در این سال‌ها تیمی کهکشانی تشکیل شد که حاصل 5 سال کار مداوم و منظم مجموعه فدراسیون وقت و این مربی کهنه کار بود که در کنار نظم و دیسیپلین به علم روز تمرین و تغذیه و دارو نیز اشراف کامل داشت. این نسل پرانگیزه و با استعداد که کار خود را با کمترین امکانات آغاز کردند، به نسلی کهکشانی در وزنه‌برداری ایران بدل شدند که ستاره‌هایش امروز در تیم‌های ملی ایران، عراق و عمان درحال نورافشانی هستند. استارت درخشش این نسل در سال 1999 یونان و توسط شاهین نصیری نیا آن‌هم در رقابت با پیروس دیماس افسانه‌ای زده شد و تا سال 2006 که رضازاده به‌عنوان تنها ملی پوش ایران مدال طلای دومنیکن و مدال پایانی این نسل را به‌دست آورد ادامه داشت و چه بسا اگر توجه و امکانات امروزی برای آن نسل فراهم می‌شد، شاهد افتخارآفرینی‌های بیشتری از تک‌تک‌شان می‌بودیم.
اما رکورد‌گیری هفته پیش تیم ملی که همراه بود با جابه‌جایی 17 رکورد المپیک، جهانی، آسیایی و ملی از در راه بودن نسل دوم قهرمانان وزنه‌برداری یا همان نسل دوم کهکشانی‌ها خبر داد؛ نسلی که خود دست‌آموز قهرمانان گذشته‌اند و با استعداد و انگیزه فراوان به‌دنبال رسیدن به قله‌های موفقیت هستند.
در این نسل نشانه‌هایی وجود دارد که می‌توان به این پیش‌بینی امیدوارتر بود. وجود قهرمان بزرگی همچون بهداد سلیمی که موفق به شکستن رکورد یکضرب رضازاده شده، خود یکی از اصلی‌ترین دلایل ظهور«نسل دوم» است. هنرنمایی مجید عسگری و بهروزی دقیقا ما را به یاد پانزوانی می‌اندازد که در سبک وزن و در میان وزنه‌برداران خوب شرق دور، در المپیک سیدنی پنجم شد و در آسیا سال‌ها مدعی بود.
رقابت رستمی و سهرابی در 85 کیلوگرم، هنرنمایی شاهین وزنه‌برداری ایران را در اذهان زنده می‌کند و قدرت و تکنیک خوب سعید محمد‌پور ما را به یاد کوروش باقری می‌اندازد که در 94 کیلوگرم تنها به خاطر گرم‌ها اختلاف وزن بدنش مدال المپیک را از دست داد تا سال بعد در رقابت‌های جهانی 2001 با قهرمانی جهان، ناکامی‌اش را جبران کند. حضور همراه با اعتماد به‌نفس نواب نصیر شلال روی تخته نیز صحنه افتخارآفرین حسین توکلی در سیدنی را تکرار می‌کند که ضمن کسب مدال طلا راه را برای رجزخوانی رضازاده در میان غول‌های جهان باز کرد.
همه و همه اینها نشانه‌هایی واقعی و ملموس از درپیش‌بودن ظهور این نسل کهکشانی است که در سایه حمایت خوب مسئولین و مدیریت مناسب کوروش باقری در اردوی شبانه روزی تیم ملی به‌دست آمده و شکی نیست که اگر این حمایت‌ها ادامه یابد در لندن نتیجه‌ای چه بسا بهتر از سیدنی را شاهد باشیم.اعضای این تیم چهارشنبه‌شب در تالار وزنه برداری آزادی تهران درخشیدند؛ درخششی که همراه بود با هزاران امید و آرزو؛ امید به حضوری طلایی در المپیک 2012 لندن و آرزو برای داشتن نسل دوم کهکشانی‌ها که سال‌ها می‌توانند انتظارات ورزش دوستان ایران را برای کسب عناوین ارزشمند برآورده سازند.
